Steff i wiosna...

           Mamilla poczuła wiosnę. Steff poczuła ją również. Z racji "brania przez cholerę" Mamilli, dziecko spędza teraz poza domem co najmniej godzinę dziennie. Co najmniej godzina dziennie przy dobrym wietrze a raczej jego braku, przeznaczona jest na wypad do piachu. Dla świętego spokoju i innych mniej ważnych powodów w stylu wit D itp. dziecko jest wywalane na dwór. Ponieważ na otwartym terenie Mamilla w małym stopniu ma tylko wpływ na poczynania Steffowe, Mamilla wywala dziecko do piachu na placu zabaw. Steff nie kręcą karuzele, nie rajcuje ją huśtawka, w nosie ma drabinki. Najlepszy jest piach. Mamilla myśli że jest to alternatywa dla zakazu grzebania w domowej kociej kuwecie. Choć dziecko rozrajcowane kilkunastominutowym grzebańskiem w syfiastym podłożu potrafi się zagalopować i szuka skarbów w kocim wychodku, zaraz po powrocie ze spaceru.
           Co Mamilla lubi w wypadach do piachu? Spokój i komfort. Spokój wiadomo, dziecko bawi się i tyłka nie zawraca, a komfort przede wszystkim psychiczny, bo matka nie musi strugać wariata i wymyślać cudów na patyku, aby Troll czuł się usatysfakcjonowany z zabawy. Jazda zaczyna się gdy w łapy Trollsonowate trafi kamień, patyk, czy kapsel lub inny znak cywilizacji. Dziecko odwala cwaniacki numer odwracając się plecami i niepostrzeżenie  smakując wygrzebaną zdobycz. W tych momentach Mamilla zastanawia się co jest bardziej HARD - kocia kuweta czy  piasek na placu zabaw. Co lubi Steff? Piach... Piach, piach... Grzebanie, sypanie, miętolenie, rozgrzebywanie. Mamilla obawia się że może to zaowocować  nałogiem.  Czego Mamilla nie lubi w piachowaniu? Momentu kiedy Mamilli zaczyna się po ludzku nudzić stanie nad grzebaczem i zbliża się czas powrotu, próbuje wtedy zgarnąć latorośl do wózka. Zaczynają się sceny jak z egzorcysty. Piaskowy ludek wyciągnięty z piachu roztacza wokół siebie drażniącą oczy, nos oraz gardło sypką mgłę. Wytarzane w piachu dziecię ni cholery podobne do tego przywleczonego z domu, przy akompaniamencie pisków i krzyków przeradzających się w płaczliwe zawodzenie ląduje w spacerówie. Na wszelki wypadek Mamilla zapina Trolla, bo powoli zaczyna w dość extremalny sposób rozkminiać różne drogi ewakuacyjne. Szybkie oddalenie się z "pogrzebaliska" spowodowane jest chęcią jak najszybszego pozbycia się piachu z Mamillowych ust w dość niekulturalny sposób. Steff tego momentu wypadu do piachu chyba też nie lubi, bo zawodzi połowę drogi do domu. Pomimo tego plusem wyprawy jest to że Troll zasypia jak noworodek i śpi jak suseł, a kolejnego dnia jest powtórka z rozrywki.
              Dziś było inaczej. Pogoda wietrzna i mokra. Za oknem wyją wilki - znaczy zawodzi wiatr. Dziecko wstało o 5, przekupione z jękami i stękami przydrzymało do 7. W dzień niecałe godzinka kiepskiej i przymuszonej drzemki. Troll niczym zombie snuł się po mieszkaniu. Spaceru i piachowania brak. Zasypianie na noc - masakra. Chyba Mamilli trafił się osobisty żywy barometr taki szwankujący na niepogodę. 

Piach...

 Tyle piachu... Piachhh...

 Tak...  Steff liże kamień... Nie żeby specjalnie...

A tak reaguje Troll na "nie wolno!"... Matka se pogadać może...